Ξεκινάμε

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Από μια αληθινή ιστορία της Τετάρτης Δημοτικού

Στο τελευταίο μάθημα μιλήσαμε για μια ανάμνηση, που δεν ήταν δική μου... Ξυπνάνε κάτι αναμνήσεις Ξυπνάνε κάτι αναμνήσεις και σού παιδευουν την ψυχή, μεσ' το μυαλό σου είναι κρυμμένες, χρόνια τις ξέχασες εκεί... Μα ξαφνικά ξαναθυμασαι, θες να τη σβήσεις τη στιγμή και πιο πολύ τώρα λυπάσαι για κείνο το άτυχο παιδί. Ένας μικρούλης στο σχολείο, τόσο θλιμμένος και φτωχός, να τον ρωτάει ο πιο μεγάλος και νά γελάει, δυστυχώς... Ήταν η ερώτηση, μαχαίρι : "πού ειν' η μάνα σου, ο μπαμπάς;" "στα χώματα" είπε το παιδάκι και χαζογελαγε, ο μπελάς... Θυμάσαι τώρα την εικόνα κι εσύ πώς έμεινες βουβος... Αυτά μαύρισαν τον αιώνα, Πού πήγε ο κόσμος κι ο καιρός... Τώρα που πέρασαν τα χρόνια Τη λέμε... "μπουλιγκ" τη βρωμιά, που θα πληγώσει ένα παιδάκι και θα τού κάψει την καρδιά... Βρισηις
Διαβάστε περισσότερα

Βρες μου εν' αστέρι

  Vrisiis Souli Το τραγούδι αυτό βασίστηκε στη μουσική παλιού - αγαπημένου τραγουδιού... Γράφτηκε σε δύό μαθήματα, λόγω δικής μου τεμπελιάς, (έχει και ζέστη)... Ο δάσκαλος είχε υπομονή όμως. Ακολούθησε σουβλάκι εορταστικό ( και χορταστικό) Βρες μου εν' αστέρι Βρες μου εν' αστέρι να ζωγραφίσω μιά γιορτή, Δοσ' μου το χέρι να ομορφηνουμε τη Γη. Όσο μπορείς διώξε τον πόνο, διώξε την πείνα από τη Γη, μαζί μ' εκείνους που πονάνε κι αυτούς, που πείνασαν μαζί. Ζητούν οι άνθρωποι ειρήνη, χαρά, αγάπη αληθινή... Πληγώνουνε την καλοσύνη αυτοί, που μοιαζαν δυνατοί. Βρες μου εναν ήλιο, να δώσει ανάσα στο φιλί, δώρο και φίλο, χωρίς το φόβο τού "γιατί". Να τα γευτούμε, όσα αγαπήσαμε πολύ, να ονειρευτουμε, πάντα να βρίσκουμε αντοχή. Όσο μπορείς διωξε τον πόνο .... Βρισηις
Διαβάστε περισσότερα

Η έμπνευση κρύβεται παντού

Εικόνα
Από ένα παιχνίδι δημιουργίας της Dimitra Didimioti, "παιδί" του εργαστηρίου στιχουργικής, μου έμεινε το "μαγικό ραβδί". Δεν το έδωσα στην Κίρκη την καημένη, όπως προέτρεπε ο Άλκης Αλκαίος, προτίμησα να κάνω ζημιά στον καθρέφτη της ζωής μου. Το ταίριαξα σ' ένα σακάκι που είχα στον ώμο από παλιά και: Η μνήμη στο βήμα . Με το σακάκι μου στον ώμο κι ένα γαμώτο στη ματιά Καινούργιο χάραμα στο δρόμο φινάλε πάλι από παλιά . Αν βρω το μαγικό ραβδί θ' αλλάξω τον καθρέφτη στα λάθη που ’χω από παιδί το βλέμμα μου μην πέφτει . Παλεύει η μνήμη μου το βήμα μπρος-πίσω πάει το σχοινί Βαραίνει πάνω μου το κρίμα δε βρίσκει αέρα το πανί . 16/9/23
Διαβάστε περισσότερα