Από παλιότερο στιχούργημα, άσκηση στο πλαίσιο εικονογράφησης στίχων που έχουν λέξεις με αφηρημένες έννοιες, χωρίς σχήμα, οσμή, χρώμα, σχήμα και χρόνο μέσα τους.
Dimitra Didimioti Κάτι σαν απολογισμός είναι το παρακάτω αλλά έδωσα τελικά τίτλο: " Μ' ένα χάδι " Ήταν πάλι μία διαφορετική μέρα με το Δημήτρης Τσακαλίας που είχε όλο εκπλήξεις σε κάθε στίχο και για να το κάνω πιο σαφές κάθε λέξη που σκεφτόμουν κ έλεγα στο Δημήτρη μου την ανέλυε με χίλιους δυο τρόπους... Μοίρασα/κομμάτια απ'τη ζωή μου Έσπασα/Δακρύζει η αναπνοή μου Βούλιαζα/σαν κόκκος της ερήμου Έσβησα/τη μέρα απ'τη μορφή μου. Όμως δεν παύω ν'αγαπώ εκτός από εσένα το καλοκαίρι το μικρό που γιόρταζε για μένα. Μέτρησα/το φως και το σκοτάδι Ζύγισα/το βήμα προς τον Άδη Ξόφλησα/το κρίμα μ' ένα χάδι Χώρισα/τ'αστέρια από το βράδυ.
Από ένα παιχνίδι δημιουργίας της Dimitra Didimioti, "παιδί" του εργαστηρίου στιχουργικής, μου έμεινε το "μαγικό ραβδί". Δεν το έδωσα στην Κίρκη την καημένη, όπως προέτρεπε ο Άλκης Αλκαίος, προτίμησα να κάνω ζημιά στον καθρέφτη της ζωής μου. Το ταίριαξα σ' ένα σακάκι που είχα στον ώμο από παλιά και: Η μνήμη στο βήμα . Με το σακάκι μου στον ώμο κι ένα γαμώτο στη ματιά Καινούργιο χάραμα στο δρόμο φινάλε πάλι από παλιά . Αν βρω το μαγικό ραβδί θ' αλλάξω τον καθρέφτη στα λάθη που ’χω από παιδί το βλέμμα μου μην πέφτει . Παλεύει η μνήμη μου το βήμα μπρος-πίσω πάει το σχοινί Βαραίνει πάνω μου το κρίμα δε βρίσκει αέρα το πανί . 16/9/23
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου