Έτσι φτιάχνονται οι στίχοι

  Στην αφηγηματική δομή της στιχουργικής συνήθως το πρώτο κουπλέ παρουσιάζει τα πρόσωπα και το πρόβλημα, δηλαδή την ιστορία, που έχει κατάληξη, λύση ή σύνοψη στο ρεφρέν. Στο δεύτερο κουπλέ μια φιλοσόφηση του θέματος με αναγωγή σε πανανθρώπινη διάσταση. Στο “Φουμα-Φούμα” όμως, ο Πυθαγόρας (Παπασταματίου) χαλάει την ευθύγραμμη αφήγηση και ξεκινά από τη μέση της ιστορίας στο πρώτο κουπλέ και μετά στο δεύτερο φλας μπακ προς την αρχή της ιστορίας. Στο ρεφρέν η κατάληξη και προσωρινή λύση. Μέγας αφηγητής ο Πυθαγόρας εδώ. Μουσική κι ερμηνεία φυσικά Χρήστος Νικολόπουλος. Δοκιμάστε το κι εδώ είμαστε να το συζητήσουμε. . Ανάμεσα Καλλίπολη και Τζάνειο Δε βρήκα το Θεό τον επ' ουράνιο Αντάμωσα το φίλο μου το Μέρτικα με τα βαριά τσιγάρα και τα σέρτικα . Και φούμα φούμα στα Βοτσαλάκια Αγίους έβλεπα και αγγελάκια Και φούμα φούμα στη Φρεαττύδα Ότι μ' αγάπαγες, άπιστη είδα . Να αντέξω τη ντροπή σου δεν το μπόραγα Κρυφά μες τον Περαία κυκλοφόραγα στα μάτια μου ένα μαχαίρι γυάλιζε Γιατί και το ...

Στο τελευταίο μάθημα μιλήσαμε για μια ανάμνηση, που δεν ήταν δική μου... Ξυπνάνε κάτι αναμνήσεις Ξυπνάνε κάτι αναμνήσεις και σού παιδευουν την ψυχή, μεσ' το μυαλό σου είναι κρυμμένες, χρόνια τις ξέχασες εκεί... Μα ξαφνικά ξαναθυμασαι, θες να τη σβήσεις τη στιγμή και πιο πολύ τώρα λυπάσαι για κείνο το άτυχο παιδί. Ένας μικρούλης στο σχολείο, τόσο θλιμμένος και φτωχός, να τον ρωτάει ο πιο μεγάλος και νά γελάει, δυστυχώς... Ήταν η ερώτηση, μαχαίρι : "πού ειν' η μάνα σου, ο μπαμπάς;" "στα χώματα" είπε το παιδάκι και χαζογελαγε, ο μπελάς... Θυμάσαι τώρα την εικόνα κι εσύ πώς έμεινες βουβος... Αυτά μαύρισαν τον αιώνα, Πού πήγε ο κόσμος κι ο καιρός... Τώρα που πέρασαν τα χρόνια Τη λέμε... "μπουλιγκ" τη βρωμιά, που θα πληγώσει ένα παιδάκι και θα τού κάψει την καρδιά... Βρισηις

Από παλιότερο στιχούργημα, άσκηση στο πλαίσιο εικονογράφησης στίχων που έχουν λέξεις με αφηρημένες έννοιες, χωρίς σχήμα, οσμή, χρώμα, σχήμα και χρόνο μέσα τους.

Από ένα παιχνίδι δημιουργίας της Dimitra Didimioti, "παιδί" του εργαστηρίου στιχουργικής, μου έμεινε το "μαγικό ραβδί". Δεν το έδωσα στην Κίρκη την καημένη, όπως προέτρεπε ο Άλκης Αλκαίος, προτίμησα να κάνω ζημιά στον καθρέφτη της ζωής μου. Το ταίριαξα σ' ένα σακάκι που είχα στον ώμο από παλιά και: Η μνήμη στο βήμα . Με το σακάκι μου στον ώμο κι ένα γαμώτο στη ματιά Καινούργιο χάραμα στο δρόμο φινάλε πάλι από παλιά . Αν βρω το μαγικό ραβδί θ' αλλάξω τον καθρέφτη στα λάθη που ’χω από παιδί το βλέμμα μου μην πέφτει . Παλεύει η μνήμη μου το βήμα μπρος-πίσω πάει το σχοινί Βαραίνει πάνω μου το κρίμα δε βρίσκει αέρα το πανί . 16/9/23

  Dimitra Didimioti Μου βγήκε άλλο στυλ το σημερινό κ με μελωδία πρώτη φορά!το βελτιώσαμε με το Δημήτρης Τσακαλίας και τη Vrisiis Souli και σας το παραθέτω:Ευχαριστώ παιδιά!!! ΣΟΥ ΧΑΡΙΖΩ ΜΙΑ Κ1- Σου χαρίζω μιά σου χαρίζω μιά σου χαρίζω μιά μεγάλη αγκαλιά Μου χαρίζεις δυό μου χαρίζεις δυό μου χαρίζεις δυό φιλιά να κοιμηθώ. R Έλα αστέρι μου έλα αστέρι μου πάρε με αγκαλιά δως μου δυό φιλιά. Θα σε πάρω αγκαλιά θα πετάμε σαν πουλιά θα γελάμε σαν παιδιά Θα χορεύουμε τρελλά. Κ2 Όταν γίνει αυτό όταν γίνει αυτό μη θαρρείς εγώ πως θ'αποκοιμηθώ. Είμαι στο φτερό είμαι στο φτερό τώρα που μπορώ θα πιάσω το χορό. Δήμητρα Διδυμιώτη